Ik was eergisteren al een heel eind gekomen met het typen van mijn blog, alleen nu komt mijn laptop niet verder dan het opstartscherm. Daarna krijg ik zwart beeld en ik heb geen flauw idee waar het aan kan liggen. Nu ga ik dus maar opnieuw beginnen met het schrijven van mijn blog op mijn iPad. Niet ideaal.

Het is inmiddels alweer twee maanden geleden sinds mijn laatste blog. De tijd is voorbij gevlogen. Er zijn al bijna zes maanden om. Aanstaande zaterdag vertrek ik bij de familie en dan kan het rondreizen gaan beginnen. Hier kijk ik toch wel heel erg naar uit. De afgelopen tijd zijn binnen het gezin wat dingen (negatief) veranderd ten opzichte van het begin, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet naar mijn zin heb gehad. Mijn doorsnee werkweek is hetzelfde als voor de zomervakantie en daarbij heb ik genoeg leuke dingen gedaan.

Allereerst het Coromandel & Hahei weekend van Dream Au Pair. Het eerste waar ik me over verbaasde toen ik de bus instapte, was het aantal Nederlanders dat aanwezig was. Weliswaar bijna alle au pairs waren Duits, maar van de stagiaires was het merendeel Nederlands. Heerlijk om weer Nederlands te praten, aangezien er in Pauanui bijna geen mogelijkheden voor zijn. Op de eerste dag hebben we de wandeling naar Cathedral Cove gemaakt en hebben we Hot Water Beach en 's avonds een pub bezocht in Whitianga, waar we ook overnacht hebben. De volgende dag vroeg op om nog een bezoek te brengen aan Cathedral Cove. Dit keer deden we niet de wandeling, maar stapten we op het strand van Hahei in onze kayaks. Eenmaal teruggekeerd nog wat tijd doorgebracht op het strand en toen was het alweer tijd om te gaan. Een leuk weekend gehad, ondanks dat het af en toe een beetje ongeorganiseerd over kwam.

Het weekend daarop, carnavalsweekend, kwam Elsemiek naar mij toe. Het plan was dat ik haar vrijdagavond ging ophalen in Hamilton en op zondag weer terug zou brengen. Maar het ging helaas niet helemaal zoals gepland. Het hele drama begon toen ik onderweg naar Hamilton vertraging opliep omdat ik werd aangehouden door de politie. Hoppaaa een boete van $80 in the pocket voor te hard rijden.
Eenmaal bij Elsemiek aangekomen, hebben we haar spullen in de auto gelegd en zijn we vrijwel meteen weer vertrokken. Even flink bijkletsen en tegelijkertijd op zoek naar een plaats waar we wat konden eten.... totdat de auto er halverwege plots mee stopte. Godzijdank reden we net bruggetje af een dorp binnen. Uiteindelijk kwamen we, met een vreselijke stank in de auto, tot stilstand op de parkeerplaats van de Mac Donalds. Het was al 21.30 uur, dus voordat we gingen kijken of we de auto weer aan de praat konden krijgen, hebben we noodgedwongen maar bij de Mac Donalds gegeten. Daarna, hopend dat de auto gewoon weer zou werken, zijn we naar buiten gegaan. Helaas. Gelukkig schoot een geweldige familie ons te hulp na een paar van onze wanhopige pogingen om de motorkap open te krijgen.
Wat bleek: de dop van de radiator was er onderweg af gesprongen en blijkbaar staat er dan geen druk meer op de motor. Of zoiets. Met deze familie gingen we op weg om een nieuwe passende dop te kopen bij een tankstation. Het was even spannend, maar de familie dacht dat we met de laatste dop die we probeerden wel thuis moesten kunnen komen. Met toch nog de nodige twijfels zijn we naar huis vertrokken. Onderweg nog een paar keer gestopt om de motor af te laten koelen en het water aan te vullen en toen waren we veilig thuis! Wat een opluchting. Ik wil niet weten wat we zonder die familie of met een kapotte auto gedaan zouden hebben.
Na wat wijntjes, de vreselijkste carnavalsmuziek en een goede polonaise zijn we gaan slapen.
De volgende ochtend de auto naar de garage gebracht. Omdat we de auto niet konden gebruiken, moesten we onze tijd in Pauanui door zien te komen. We hebben heerlijk op het strand gelegen en een terrasje gepikt.
Op zondag zijn we Mount Pauanui op geweest en na de lunch zijn we met de andere auto, na een kort bezoekje aan de waterval, naar Hamilton gereden.
Dit was het einde van de auto die ik tot dan toe bijna altijd gebruikte, het zou duurder zijn om de auto te laten maken dan de auto waard was.

Met het kapot gaan van de auto leken ook mijn plannen voor het volgende weekend in gevaar te komen. Maar gelukkig had de familie geregeld dat ik de andere auto mee kon nemen. Hartstikke fijn, maar ik werd toch wel onrustig van de gedachte dat ik de auto mee moest nemen, waar de sleutel vast zit in het contact. Ik kan de auto niet sluiten en elke vreemde kan er zo mee weg rijden. Telkens als we de auto weer op gingen zoeken, was ik blij dat hij er nog stond.
Ik heb dat weekend deelgenomen aan het surfweekend in Raglan. Op zaterdag kregen we eerst een theorieles en daarna konden we een kleine twee uur het water in om de theorie in de praktijk te gaan brengen. Echt geweldig om te leren surfen, hoewel ik er nog niet aan uit ben welke voet ik voor wil hebben. Met snowboarden heb ik altijd linkervoet voor, maar nu was het elke keer verschillend met misschien zelfs een kleine meerderheid van de keren dat ik opstond met mijn rechtervoet voor.
's Avonds nog een geweldig feest gehad in een soort van schuur en op zondag hebben we eerst een wandeling van ruim een uur gemaakt, toen gingen we naar een waterval en daarna zouden we nog naar de Hamilton Gardens gaan. Echter, uiteindelijk maar met de helft van de groep gegaan, omdat één van de bussen kapot was gegaan bij de waterval. Dit keer was ik niet degene met die pech, gheghe. Drama, drama, want niemand had bereik daar. Ik had wel medelijden met alle mensen die daar uren hebben gewacht totdat de vervangende bus zou komen.
Na een kort bezoekje aan de Hamilton Gardens ben ik weer naar huis gereden en was ik blij dat zowel de auto als ik weer veilig thuis was.

De weekenden daarna waren vrij rustig en saai. Ik kon geen gebruik maken van de auto, dus ik moest in het dorp blijven. En toen werd ik eens goed verrast. Ethan's verjaardagsfeestje was volop aan de gang. We waren op het strand bij de barbecues om de kinderen te voorzien van de nodige worstjes. Ik was gauw een keer op en neer gereden naar huis om een paar luiers te halen. Ik was net terug bij de tafel en toen kwam Julia in eens achter het toiletgebouw vandaan. Nou, ik schrok me kapot. Mij was verteld dat ze niet terug zou komen om die tien dagen op te passen, mede door haarzelf. Ze zou werk hebben in Nelson tot 20 april. Wie ben ik om daar dan aan te twijfelen?! De verrassing was geslaagd en we hebben leuke dagen gehad. Het was weer een beetje zoals in de zomer, samen rondhangen met de kinderen en 's avonds een wijntje drinken. Die tien dagen waren zo om en ze is nu alweer ruim een week weg.

Zoals al eerder gezegd zal ik nog een week werken. De vakantie is begonnen dus ik zal de laatste week lange dagen maken. Het is ook ontzettend druk in het dorp, het stroomde weer helemaal vol zaterdag. Afgelopen vrijdag hadden we aardig wat regen, wat er tot leidde dat de rivier overstroomde. Al het water blokkeerde de ene weg om het dorp in te komen, waardoor alle mensen die besloten hadden op vrijdag naar Pauanui te komen, of uren hebben staan wachten totdat de weg weer open was, of weer terug naar huis zijn gereden.
In het begin zag het er ook naar uit dat de kinderen uit Pauanui die in Hikuai op school zitten, daar ook zouden moeten slapen. Maar uiteindelijk waren sommige kinderen toch naar huis gebracht, waaronder Ethan. Hij kwam rond 21.00 uur terug van school.

Komende zaterdag is het dan zover. Dan moet ik afscheid gaan nemen van de mensen bij wie ik een half jaar in huis heb gewoond. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Het zal echter nog niet de laatste keer zijn dat ik ze zal zien, want ik ga wat spullen hier laten, die ik niet mee wil nemen met reizen. Die zal ik, voordat ik naar Nederland vlieg, ophalen.
Wanneer ik terug naar Nederland kom, staat nog niet vast. Ik heb deze week te horen gekregen dat ik door de selectie van de Hotel Management School Maastricht ben gekomen (yeaaah), alleen ben ik in de februari instroom geplaatst. Ik heb dus nog een extra half jaar, waarvoor ik een invulling moet gaan bedenken. Ik wacht even af hoe het rondreizen bevalt en dan besluit ik wanneer ik naar huis toe kom.

Maar nu eerst van mijn laatste week hier genieten en beginnen met het plannen van de eerste weken van het rondreizen. Ik hoop dat jullie nu weer een beetje op de hoogte zijn van alles wat hier gaande is geweest. In mijn volgende blog zal ik aan het reizen zijn, wieehoeew.

Groetjes aan Nederland.

Linda